We noemen het buurtbesteden, maar dat is mogelijk slechts een middel. Het gaat om een betere buurt waarbij bewoners meer zeggenschap hebben over de besteding van middelen, zich kunnen uitspreken over de kwaliteit van voorzieningen en met elkaar en de lokale overheid in gesprek gaan over hoe de uitvoering te verbeteren. En soms betekent dit dat bewoners het zelf gaan doen. Dan hebben we het over buurtbesteden. Maar alles hangt met elkaar samen.
Alles begint met het gesprek. Dat klinkt simpel maar is het niet. Een gesprek betekent aandacht hebben voor elkaar en dus ook elkaars verhaal de moeite waard vinden. Elkaar verhalen vertellen moet dus weer belangrijk worden. Die verhalen gaan ook over de buurt. Zo gaat het in het gesprek tussen bewoners en instellingen over de kwaliteit van het aanbod. Doen ze het goede, doen ze dat goed genoeg, kan het beter of moet het anders. We noemen dat ‘anders verantwoorden’. De uitkomst daarvan delen we met bewoners en we gaan aan de slag met de adviezen. Dat doen we ook met wat al eerder is aangegeven door bewoners. Zo hebben ze vraagtekens gesteld bij de manier waarop de bewonersondersteuning is ingericht en ook twijfelden ze de opbrengst van het jongerenwerk (het jongerenbod) . Met beide thema’s gaan we aan de slag.
Het gebiedsplan 2017 gaat over veel meer. Maar er zijn nog twee thema’s die we graag hier meenemen. Het eerste thema zijn de buurtschouders. Wat kunnen betrokken bewoners betekenen voor hun buurtgenoten die tijdelijk in de shit zitten, steun nodig hebben enz maar dat onvoldoende zelf kunnen organiseren. Een tweede thema ligt daar heel dicht bij, maar raakt ook aan alle andere thema’s. Als bewoners een steeds grotere rol vervullen in de buurt, hoe gaan we dat dan waarderen? Nu waarderen we alles in geld, maar de inzet van bewoners gebeurt door tijd, aandacht en kennis. Anders waarderen gaan we het noemen.
